Dag 6

De La Rey

Vandag reen dit en die Kaap en aangesien hier nie regtig enigiets is om te doen of om oor te blog nie het ek my eie onderwerp opgesoek. Ek en Albert besluit toe sommer om die volgende liedjie op te neem vir enigiemand wat dit nie kan onthou nie,  moontlik net omdat ons verveeld was...

Moenie huil nie, moeie kwyl nie, ek weet dit was mooi. Meeste van ons onthou die groot media debakel wat veroorsaak is deur vrystelling van hierdie liedjie. Volgens ontleeders en joernaliste was die liedjie 'n oproeping teenoor Afrikaners om hulself te mobiliseer en hulself te distansieer van swart mense en veral van die regering. 'n Minsiter het dit tot so ver gevat dat hy mense gewarsku het dat daar 'n revolusie aangeroep word deur Afrikaners en dat almal op die uitkyk daarvoor moet wees.

Verkope vir die De La Rey Album het oor die 180 000-merk geskiet binne die eerste 6 maande. Maar 'n aanroep vir 'n revolusie was glad nie die geval nie. Waneer daar na die album in geheel geluister word is daar geen aantuigings teen die nuwe Suid Afrika nie, inteendeel word daar gesing van Nelson Mandella en die Reenboog Nasie in 'n positiewe konteks in een van die liedere.

Die Lied handel oor dia Anglo-Boere oorlog. In 'n opstel wat Antjie Krog geskryf het aan die Universiteit van die Wes-Kaap en Stellenbosch het sy die volgende interessante stelling oor die lied gemaak:

"How can the apartheid past, with its Afrikaans coinage of injustice, ever be reconciled with the present? The song’s popularity says to me that, in general, Afrikaners want to become part of building a free country, but feel sidelined because of their past. They are trying to build a meaningful relationship with the rest of the country, but battle to deal with unexpressed guilt." (http://mg.co.za/article/2007-04-01-de-la-rey-afrikaner-absolution)

Volgende week gaan ek 'n ondersoek instel om te kyk na die "Fokofpolisiekar-generasie".